Paranoyak Yardımsever

Bizi paranoyak ettiler iyice…Milletçe art niyet dedektifine dönüştürdüler bizi…

Halbuki sadece bizler kadar şanslı olmayan, giyecek kıyafeti, yiyecek yemeği, başını sokacak bir damı olmayan insanlar için birşeyler yapmak arzusundaydık. Ne oldu? Yaptığımız yardımlar ya hiç bizim niyetimizle alakası olmayan kurumlarca farklı şekillerde kullanıldı, ya bazı bireyleri zengin etti…

Biz yıllarca kurban paralarımızı Türkiye'nin önde gelen, güvenilir kurumlarına bağışlamıştık. Ama o veya bu şekilde bizim amacımızdan çok farklı yerlere gitti paralar.

Ben neye yanayım?

İyi niyetle, sırf hasta çocuklar ve onların maddi sıkıntı içindeki aileleri et yesinler diye gönderdiğim paraların o ailelere hiç yaramadığına mı?

Dini görevimi yerine getirdim sanarken aslında kıyısından bile geçemediğime mi?

Verdiğim paraların kötü niyetli insanların cebine gitmesine mi? Hangisine?

Çok güvenim sarsıldı benim bu tür organizasyonlara çok…artık direkt bireylere yardım etmeyi seçiyorum ama İstanbul'un oturduğum semtinde yardıma ihtiyacı olan birini bulmak çok zor…Komşularım Bentley marka arabalarla, ciplerle geziyor…ben nereden bulayım gerçek ihtiyaç sahibini... Tanıdıkların tanıdıkları vasıtasıyla birşeyler yapmaya çalışıyoruz elimizden geldiğince...ama yine de bu tür organizasyonlardan yardım duyurusu geldiğinde kayıtsız kalamıyorum. Ben akıllanmam..

Bugün babam bir mail forward etmiş. Ben de hemen arkadaşlarıma gönderdim.

Van'daki Atatürkçü Düşünce Derneği'nin bir afişi, çocuklara 20 TL karşılığında bot alıp dağıtıyorlarmış. Karda kışta lastik terliklerle okula giden çocukların ayacıkları sıcacık olsun diye…

Ben yine otomatiğe bağlanmış şekilde parayı gönderiverdim. Çocuktular, hava soğuktu, ayakları üşüyordu. Benim çocuklarımın çifter çifter ayakkabısı varken, kıyafetlerine uygun olanı seçip giyerlerken, o çocuklar yırtık lastik terliklerle okula yürümek zorunda kalıyorlardı karlara bata çıka…Hiç düşünmedim, gönderiverdim parayı…

Ama sonra arkadaşlarımdan mailler gelmeye başladı: " Emin misin bunun doğru yere gideceğinden?"  " Araştırdın mı kızım bunun kötü bir şey olmadığından?" diye…

Yooo..araştırmamıştım, sadece inanmıştım ama içime de bir kurt düştü…Ya başka maksatlarla kullanılırsa diye…Öyle ya..devir kötü...

İşi gücü bıraktım fabrikada, üşenmedim, internetten Van ADD Başkanı'nın telefonunu buldum. Maili arkadaşlarıma da forward ettiğim için sorumluluk da hissediyordum...

Sabahın 9'unda aradım. Çok kibar konuşan bir beyefendiydi başkan:

Ben: Murat Bey merhaba, ismim….bir mail aldım, sizin çocuklara 20 TL bağış karşılığı bot dağıttığınızı söyleyen…doğru mudur? Bu gerçekten sizin kampanyanız mı?

Murat Bey: Evet hanımefendi, doğrudur, bizim bu yönde bir çalışmamız var. Van ve Hakkari sınır boylarındaki mezralardaki 5000 çocuğa kıyafet ve bot dağıtımı için bağış topluyoruz.

Ben: Kusura bakmayın, bu konular istismara çok açık bir konu haline geldi. Yardımların gerçekten çocuklara gideceğinden emin olmak istedim sadece..

Murat Bey: Haklısınız hanımefendi, aradığınız için teşekkür ederim. Eğer mail adresimize boş bir e-mail gönderirseniz size dağıtım sırasında çekilen fotoğrafları, video kayıtlarını ispat olarak gönderebiliriz. Biz gerçekten bağışlarınızı yerine ulaştırıyoruz.

  

İşte böyle arkadaşlar…Bizi paranoyak edenler utansın diyorum…Yardımlara devam ediyoruz elbette..Herşey bir tarafa kendimiz için, birisinin bir derdine, bir ihtiyacına azıcık merhem olabilmek için...bu bizim sahip olduklarımız için şükretmenin bir yolu... ama artık teyit almak ihtiyacı duyuyoruz. Ne fena değil mi? Bizim duyarlılığımızı sarsanlara diyecek söz bulamıyorum...

Sevgiler