Geri döndüm arkadaşlar...Birkaç hafta süreyle buralardayım ama sonra yine başlayacak ara ara gitmelerim...Ne yapalım, çocuk da yaparım kariyer de cengaverliğiyle ortaya atlayınca böyle durumlara da göğüs germek zorunda kalıyor insan....
Arada sırada uzaklaşmak iyi geliyor gelmesine de eğer benim gibi maniklikten depresifliğe ışık hızında geçiş yapabiliyorsanız durum herkes için biraz zorlaşabiliyor.
Mesela gitmişsin Barcelona'ya, binmişsin trene, kulaklığındaki radyodan nefis İspanyol şarkıları gelip ruhunu esir alırken İspanya'nın muhteşen üzüm bağlarını seyrede seyrede Zaragoza'ya gidiyorsun be kadın, ne alemi var şimdi çocuklarını kocandan bile kıskanmanın? Manyak mısın?
Ben biliyorum senin derdini aslında...Takacak yeni bir mevzun yok ya...Çocukların da emin ellerde ya çok şükür...kendini nasıl huzursuz etsen bilemedin yine değil mi?
Yoksa niye
"ay şimdi onlar babalarıyla neler yapıyorlardır ben buralardayken?
Kimbilir nasıl eğleniyorlardır ben şimdi otelde ispanyolca dublajlı bir Angelina Jolie filmi seyrederken?
İleride acaba çocuklarım zaten bizim annemiz yanımızda yoktu, bize babamız baktı hep derler mi?"
diye kafanda hapır sapır düşünceler kurasın? Topu topu 3 gün ayrı kalacaksın, üstelik dönüşte de 1 bavul çikolata ile döneceksin ve muhtemelen kimse de senin hasretinden ölmüş olmayacak...Muhtemelen çocuklarda bu 3 güncük seyahatin hatırası bile kalmayacak yıllar sonraya...Ama yoookk...olmaz...sen kur kızım kafanda..lazım sana takacak bir konu...
İspanya'yı sonra anlatırım...Ben eve dönüşümü anlatayım...Biraz macera ve 1 saat rötarlı uçuştan sonra havaalanına indik ve ben soluğu duty free'de aldım...Daha önce Barcelona'da alıp bavula attıklarımın haricinde 2 kilo daha çikolata ve 3 şişe içkiyle havaalanından ayrıldım. Ekibimizi karşılamaya gelen şoförün kullandığı araçla eve döndüm ama yolda önümüze çıkan her aracın şoförünü sanki çocuklarımla arama girmeye çalışan hain insanlar olarak gördüğüm için kendi kendimi iyice delirttim.
Eve geldiğimde kapıda karşılandım ama görünen o ki hasretimden prangalar eskiten bir kocammış...Çocuklarım beni şööyle bir öptükten sonra soluğu bavulumun başında aldılar...Metin'den başka kimse İspanya'da olan bitenle ilgilenmedi...
Şimdi düşünüyorum da çocuklar bebekken kapılarda ağlarlardı " anne işe gitmeee" diye...Akşam eve dönünce yakama paçama sarılırlardı...O zamanlar bu durumdan şikayet ederdim, bir rahat nefes alamıyorum, sürekli kucağımdalar, ben de işten eve yorgun geliyorum filan diye...Ama aslında ben seviyormuşum galiba beni bırakmak istememelerini..Şimdi eve geliyorum, kızım beni yine kapıda karşılıyor ama oğlanın, o yakamdan düşmeyen serserinin umru değil..İpek geçenlerde seslendi " Yiğiiitt..geelll, annem geldi" diye... İçeriden gayet umursamaz bir ses " Eeeeee..ne olmuş?" diye cevap verdi...Gelecek tabii gelmeyip ne yapacak şeklinde...
Hayır ben alışık değilim bu muameleye...Egom inciniyor :-)
Şaka bir yana aslında mutlu oluyorum..Çocuklarım büyüyor ve de bana bağlılıkları devam ediyor ama bağımlılıkları azaldı, artık kendi dünyalarını kuruyorlar yavaş yavaş diye...
Neyse arkadaşlar, bende muhabbet çok, malzeme bol...yarın da yazarım...
Öptüm
12 yorum:
Hoş gelmişsin neşelihallerim...keyifli geçmiştir inşallah.Eşler aşkla özlüyorlar ama çocuklar büyüdükçe gelen hediyeye göre değişken oluyorlar...Seni görüp kokladılar tamam sırada hediyeler...Çocuk olmak lazım her halükarda galiba :))) Sen şimdi özlem gideriyorsundur araya girmemek lazım , hoş geldin sefalar getirdin tekrardan :)
Canım arkadaşım hoşgeldin:))
Zor çalışan bir anne olmak Allah kolaylık versin.Bak sen yakışıklıya" e ne olmuş " öylemi:))Zaman çabuk geçiyor anlayamıyoruz ne zaman büyüdüklerini.Şimdi doya doya hasret giderirsin.
Sevgiler.
HOSGELDIN CANIM ARKADASIM BENIM...
SENI COK ÖZLEDIMMMMMMM :-)cocuklara gelince tatlim, evet büyüyorlar ve senin deyiminle kendi dünyalarini kuruyorlar... ama sunu hic bir zaman unutma onlar seni herzaman cok ama cok sevecekler....
Sultan
demek böyle oluyorlar büyüyünce.. ah ah ben neler hayal etmiştim oysa ki :)
Hoşgeldin Gülçinim... Pek sessizdi buralar sensiz.. öperim
:)))) oh ne güzel gezdin geldin. Annelik manyaklık heralde ya büyüdükçe de bişey değişmiyor anlaşılan :) Beroş ben çıkarken arkamdann ağlayınca ağlamaklı oluyorum, geçenlerde bi gün dönüp arkasını gitti tınlamadı bu sefer de noluyo yaa diye bozuldum delimiyim neyim
ben şimdi gördüm geldiğini,hem yarın olmuş zati bak yazmamışsın.sardırdın çocuklara bizi boşladın tabe:)kız özledik seni.ay bi garip oldum ben.valla geldim gittim yoksun merak ettim :)
çocuklar büyüyor şekerim.3 gün sonra iyice toz olurlar evden.sen adamınla kalakalırsın o yüzden ne yap et metini el üstünde tut.kurtuluşun ondadır:)
çikolata mevzusuna gelinceeeee,yani ne diyim sana.ben ki alaman çikolatası hastası ,isviçre çikolatası bağımlısı olaraktan seni kınım kınım kınıyorum desem,nerde hani bize ayıp ettin şemsettin desem,yahu sen boş ver ist u gel ikimiz de ankaraya taşıyalım evi,her uçak dönüşü esenboğadan seni ben alıyım desem:))))
şaka bir yana evine hoş geldin şekerimm ,öpüyorum.
Bir süredir hiçbir sayfayı takip edemiyorum. Desteğin için teşekkür ederim:)
arkadaşlarım hepinize merhaba...ben de çok özledim sizi...hem yazamamak zor geldi bana hem de sizin ne hallerde olduğunuzdan bihaber olmak...
canım kızım benim, nihayet... yazılarını çok özlemiştim. seferde olduğunu bildiğim halde her gün bir umut yokladım sayfanı. tiryakilik yapmış bende.
çocuklara ve benim yaşımdaki sana gelinceee... eski bir şarkı vardır ya da türkü.. annene bak gör halini der. seni çok sevecekler ama hiç bir zaman onların yaşamaında yangında ilk kurtarılacak olmayacaksın.
dilerim ki metin kıymetini bilsin ve sana sahip çıksın yavrum. hak etmediğin yalnızlıklar yaşamayasın gülüşüm benim.
Amin anneciğim, biliyorum ki büyüyüp kendi dünyalarını kurdukları zaman ben onların hayatında arka planda kalacağım. Önce arkadaşları benden önce gelmeye başlayacak, sonra aşık olacaklar ve benim yerim 1 kademe daha geriye atılacak. Sonra iş hayatına başlayacaklar ve bu sefer işten güçten bana bir telefon bile açamaz duruma gelecekler. Ben bunlara gönül koyacağım ama kızmayacağım çünkü ben de aynısını yapmıştım anneme diyeceğim. Sonra evlenip yuva kuracaklar inşallah,
artık eşlerinden de sonraya kalacağım..hele çocukları olduğu zaman beni hala çok sevecekler ama artık başka sorumlulukları ve kalplerini farklı attıran başka sevgilileri olmuş olacak...Bu sefer gönül de koymayacağım...çünkü benim annemin de torunları söz konusu olunca yüzü bir başka güler diyeceğim...Ne yapalım hayatın doğal döngüsü bu..İnşallah benim yavrularımın da güzel, mutlu yuvaları, sağlıklı bebişleri olur da biz de Metin ile torunlarımızı severiz...kocaman kalabalık bir aile olarak...öpüyorum kocaman
evet canımın içi yavrum. ben hep evlatlarımızın yaşamında birinci planda olursak onların hayatında yolunda gitmeyen bir şeyler vardır derdim. bu nedenle yazdıklarım sitem değil bunu çok iyi biliyorsun zaten. anneannen nehirler hep ileri akar derdi. hep evlatlara doğru... ben size, siz torunlarıma. tıpkı benim anneme akamadığım gibi... hepinizi çok çok seviyorum gülüşüm. bütün sevgilerim sana, kardeşine ve torunlarıma çağlıyor bebeğim.
Yorum Gönder