Dikkat!!! Bu Bir Yemek Tarifidir...

Dostlarım,

 

Bu blogspot'un yasaklanması hadisesi beni gerçekten çok soğuttu. Elim kaleme, klavyeye gitmez oldu. Biliyorum ki hala daha pekçok kişi blogspota giremiyor. Ne diyeyim, kurunun yanında yaş da yanarmış. Ben bir suç işlemedim ama babam diyor ki bloğuma girmek istediğinde " Bu Blog Mahkeme Kararı İle Kapatılmıştır" diye bir ifade çıkıyormuş. Vallah ben masumum…Yani bazen :-)

 

Bu sebeptendir ki artık canım hiç bloğa girmek istemiyor. Kendimi zorluyorum ama her zaman sonuç alamıyorum maalesef. O yüzden sizi kendimden mahrum bırakıyorum :-)))

 

Neyse, anlayacağınız üzere şu aralar üzerimde bir kendini beğenmişlik, bir kendini nimetten sayma psikolojisi mevcut. Madem buradan tutturduk, devam edelim o halde…Yakında geçer nasıl olsa…

 

Şimdi arkadaşlarım, dün ayıptır söylemesi evde pizza yaptım. Çok hamarat olduğumdan değil. Hava kötüydü ya, bende bir miskinlik bir miskinlik ki sormayın..Evde bezmekten yoruldum resmen. Hal böyle olunca da akşama yemek filan uğraşamadım. Zaten Cumartesi günü pazara çıkamamışım, sebze mebze kalmamış dolapta…Ne yapsam ne yapsam diye düşünürken aklıma geldi.

 

Ara not: Bizim evde pek şarküteri ürünü bulunmaz. Çoook nadiren salam, sucuk, sosis filan alırız. Pek tercih ettiğimiz gıda maddeleri değildir kendileri ama arada sırada nefs körletmeye, damak tadı uğruna alıp atarız buzdolabının bir köşesine.

 

Şans eseri, haftasonu itibariyle her üç ürün de dolabımızda son kullanma tarihlerinin geçmesini bekliyordu. Bu durumda bir kurtarma operasyonu düzenlenmeliydi. Ve ben…miskinlikten yemek yapmaya üşenmiş olan ben…ağır çekimle yerimden kalktım.

 

Daha önce bir sebeple açılmış, içinden nedense azıcık kullanılarak bir kenara konulmuş kuru maya paketini aldım. 1,5 su bardağı ılık su ve 1 tatlı kaşığı toz şeker ile karıştırarak mayalanmasını beklemek üzere kaloriferin üzerine koydum.

 

Tanrım!! Artık vazgeçmek için çok geç…hamur mayalıyorum resmen…Eh, madem başladık, sürdüreceğiz mecburen…

 

Dolaptan mavi hamur yoğurma kabımı aldım. Evet evet, benim böyle de bir kabım var…Annemin bu satırları okurken gözyaşlarını tutamadığına eminim. Kardeşim içime ne kaçtığını merak ediyordur. Babam ise 15 yıl önceki ben ile şimdiki beni kıyaslayıp ne düşüneceğini şaşırıyordur sanırım…

 

Neyse, aldım kabımı elime, içine 5 su bardağı unu eledim. 1 tatlı kaşığı tuzu attım. Kaloriferin üzerinde 20 dakikadır bekleyen köpürmüş mayayı da aldım, içine boşalttım. Yarım çay bardağı kadar zeytinyağını da ekledim ve başladım yoğurmaya. Hey güzel Allah'ım, meğer ben ne hamarat kadınmışım. Nasıl güzel yoğurdum anlatamam….Sonra üzerini naylon torba ile örtüp mayalanmaya bıraktım.

 

Valla ne kadar süre geçti bilemiyorum, televizyon seyretmeye dalmışım ama bir Merlin+ bir Fatmagül'ün Suçu Ne kadar bir süre geçti. Hamur olmuş kocaman, 2-3 katına çıkmış. Ben aldım onu, yağlanmış tepsiye yaydım güzelce. Hamurun üzerini de yağladım, çatlamasın diye…Sonra biraz da ketçap sıktım üstüne, bembeyaz kalmasın diye. Sonra küçük küçük dilimlediğim salam, sucuk, sosis ve domates ile karıştırıp üzerine kekik de serptikten sonra verdim fırına…

 

Bu arada inanılamayacak bir olay oldu. Oğlum " anne ben acıktım" diye geldi. Böylece bu yaşadıklarımın bir rüya olduğuna iyice kanaat getirdim.

 

Neyse fırından çıkarmadan önce üzerine rendelenmiş kaşar peyniri de serptim. Nefis oldu dostlarım nefis….Hani ben yaptım diye diyorum, nefis oldu…

 

Sevgilerimle