3 Günün Özeti

Geri döndüüümmm…

Evet dostlar yine döndüm kürkçü dükkanına…Nereden başlayayım:

Anneler Günü: Çok güzeldi. O gün kızımın okulunda okuma bayramı gösterisi vardı. Sahneye çıktılar. İlk önce koro…Ben gözlerimi İpek'imden alamadım tabii ama bütün koro çok iyiydi…Bayıldım..Ama bu arada sürekli Yiğit ile kamera ve fotoğraf makinası mücadelesi vermek zorunda kaldım. Tutturdu illa ki ben çekeceğim diye..E verdik çekti ama yetmedi haydutyusa…

Bu sefer babasının büyük Canon makinasını istedi…E onu da verdik, yeter ki kessin sesini de tiyatro gösterisinde karınca rolünde olan kızımızı seyredelim…Ama o da yetmedi, sadece o çekecekmiş…Bu sefer Metin ile baba oğul bozuştular…Ben ortada…Neyse sağ salim gösteri bitti, kameralar kaydedildi, fotoğraflar çekildi…

Çocuklarım bana harika resimler yapmışlar, eve gelince de orgda bana şarkılar çaldılar…Yani canlarım, benim için çok güzel bir anneler günüydü. Taa ki kızım gece ateşleninceye kadar…

Ama biz antremanlıydık, oğlan da hasta olduğu için ilacımız belliydi. Verdik geçti çok şükür...

Pazartesi: Sabah 5:30'da kalkıp çocuklarıma kahvaltı için pancake pişirdim. Sonradan öğrendim ki yememişler. Ama ben özenle pişirdim bozulup çöpe atılan pancakeleri..Ve sonra Berlin'e uçmak için havaalanına gittim. Eşim o gün çocukları okula göndermemiş, ortalık hastalık dolu zaten, bizimkiler de biraz kırıklık hissedince 1 gün evde kalsınlar demiş ve çok da iyi yapmış. Ben tabii Berlin'den 2 saatte bir evi arayıp durum raporu aldım. Neyse ki ciddi bir şey değildi çok şükür. Zaten ne zaman arasam ya oyun oynuyorlardı ya da televizyon seyrediyorlardı. Olan benim telefon faturasına oldu tabii…

Berlin feci sıcaktı. Biz İstanbul'da donarken Berlin Temmuz ayındaki Antalya sıcağını yaşıyordu…Buna herkes çok şaşırmıştı çünkü hiç normal değil. İnsanlar ne giyeceklerini şaşırmışlardı, ben dahil….Ama Berlin benim gezdiğim en yeşil memleket kardeşim…Bu kadar mı ağaçlık, bu kadar mı sulak olur bir memleket? Her taraf yemyeşil, bir sürü göl var, dereler mavi mavi akıyor, kanallara ağaçların yeşili vuruyor…Nefis yani…Çok kıskandım..

Sonraki 2 gün: Sıcaktan yanarak 2 gün boyunca o toplantı senin bu toplantı benim masa masa gezdik…Bir nevi konsomasyon yani :-))

İçim bayıldı, ruhum karardı ama yapacak bir şey yok. Kafam o kadar şişti ki Berlin'i gezemedim bile…Biraz alışveriş yapıp kendimi İstanbul uçağına dar attım…

Kötü Karışım:  Gelelim kötü karışıma:

Dostlarım! eğer:

3 günlük bir yolculuğa çıkmışsanız

Dönüş zamanınız kesin olarak belliyse

Hali hazırda depresyonun dibine vurmuşsanız

Kendiniz dahil herşeye ve herkese sinir olma eğilimindeyseniz

Alayım başımı dağlara vurayım kendimi diye dolanıyorsanız

Ulan ben bu dünyaya niye gelmiştim sorgulamalarındaysanız

Sakın

Sakın

Sakın

Paulo Coelho'nun Elif kitabının üzerine

Ye Dua Et Sev filmini seyretmeyin

Yoksa kendinizi dünyanın ucubik köşesine giderken bulmanız çok zor olmaz. Yolculukta kitabı okudum bitirdim ve akşam otelde bu filmi seyrettim…Ruhsal durumum iyice karıştı, ben beni iki yandan çekiştirir hale geldim.

Çok şükür kendime gelebildim. Zor oldu ama..Bir ara elim telefona gitti. İstedim ki " Metin, kocacığım, işinden hemen istifa et, çocukları da al, ilk uçağa atla, seninle Kuala Lumpur'da buluşalım, artık burada yaşayalım, sıkılırsak da Yeni Zelanda'ya geçeriz..." diyeyim..

İşin kötü tarafı Metin zaten küçük bir uyaran bekliyor. Yapar mı yapar yani….

Neyse, evime döndüğüm gün bu sefer Metin uçtu Almanya'ya…Şimdi orada…İnşallah o biraz gezme fırsatı bulabilir…

Bu postu daha fazla uzatmayayım…Daha Alman modası, Ye Dua Et Sev ve de Elif hakkında yazacağım…Her biri ayrı bir post olacak...

Sevgilerimle