Bu Maceranın Sonu

 

 

Vıdı vıdı vıdı…e bir yere kadar dostlar…Kendi vıdımdan ben bile sıkılınca e hadi gari dedim, harekete geçme zamanı…

 

Aslında anlaşılan o ki ben zaten uzun zaman önce içimde de aklımda da pek çok şeyi bitirmiş, yerli yerine oturtmuşum. O yüzden fişi çekmek pek de koymadı bana…

 

Pazartesi sabahı, sabahın köründe bir dizi görüşme yaptım fabrikada. Ve 4 yıldır çalıştığım, o kadar emek verdiğim şirketimden istifa ettim. Sonrası zelzele. Çünkü sanırım kimse bunu yapabileceğimi düşünmemiş. Metin destek olmasaydı yapamazdım da aslında…

 

2 gündür beni koridorda gören kolumdan çekip bir toplantı odasına çekiyor başlıyor olayın detaylarını almaya..Neden gidiyorsun, ne oldu, şimdi ne yapacaksın, iş buldun mu, gitme yaaaa ?????

 

Neden gidiyorsun ve ne oldu soruları kolay…Yeni gelen direktör hakettiğim terfimi vermedi, şirketteki kariyer yolum uzun süreliğine kapandı, eh sadece para için de daha fazla bu zahmeti çekmek, çocuklarıma istediğim gibi anne olamadan yaşayıp gitmek istemiyorum filan gibi bir yığın geçerli gerekçem var.

 

Şimdi ne yapacaksın? Valla şekerim diyorum, bir süre tatil yapacağım, çocuklarımla zaman geçireceğim, kafamı dinleyeceğim. O yüzden de iş filan aramadım, yeteri kadar dinlenip kendime zaman ayırıp düşüncelerimin bir yola girmesini bekledikten sonra da yapacağım elbet birşeyler. Ben bir şey yapmadan duramıyorum ki. Kafamdan sürekli bin türlü proje geçer benim...Bulurum bir şey Allah kısmet ederse…

 

Dün herkese bu açıklamayı yapmaktan kafam aptala döndü..Saatlerce..Biliyorum bugün de devam edecek. Meğer ben ne kadar seviliyormuşum işyerimde..Ama ne içimi rahatlatıyor biliyor musunuz? Kiminle konuşsam, İnsan Kaynakları Müdürü dahil, bana "haklısın, çok haklısın" diyor…Pek çoğu " ben olsam ben de aynısını yapardım" diyor. Çünkü benim olayım sadece yorulmak, çalışmayı istememek değil. Farklı biraz…Ben kararımı aylar öncesinden verdiğim için bu süre içinde iş devirlerimi yaptım el altından, yeni atananlar gelsin, işlerine alışsın diye bekledim. Benden sonrası tufan olmasın istedim. Bu profesyonelliğim de ayrıca takdir gördü tabii ama sonuçta tazminat gene de vermiyorlar. Ben de istemiyorum. Bir de onun için uğraşamayacağım.

 

Bundan sonra ne yapacağımı, kafamdaki düşünceleri sizlerle sonra paylaşırım. Şu anda düşüncelerimi toparlayıp sıraya sokamıyorum.

 

Bu arada 31 Temmuz'a kadar buradayım. Ve biliyorsunuz işyerimden post atabiliyorum ama yorum veya yorumlara cevap yazamıyorum. O yüzden artık işten ayrılınca yorumlarınıza cevap yazacağım. Tek tek…Söz…

 

Öptüm kocaman