İnsan en cesur varlıktır derler…Öleceğini bilerek yaşayan tek canlıdır.
Evrenin saatine göre bir göz kırpmalık zamana insan koca bir ömür sığdırır. Koskoca zaman boyutunda minicik bir zerre olan ömrü boyunca insan doğar, büyür, hayaller kurar, yuva kurar, çoğalır, çalışır, yaşlanır ve ölür. Allah herkese böylesini nasip etsin.
Ama aynı zamanda tuhaf bir yaratıktır insan…Çocukluğunu hayal kurmakla geçirir, gençliğini bu hayalleri gerçekleştirmeye çalışmakla…Ama enteresandır, sonuçta gerçekleşmiş hayalleri onu mutlu edeceğine çoğu zaman yerini doyumsuzluğa, anlamsız bir tatminsizliğe bırakır.
Gerçekleşmemiş hayaller ise hayalkırıklıkları ve uçsuz bucaksız keşkeler olarak yer eder içine. Gerçekleştiremediği her hayali insanın zihninde daha da büyür ve o hayale öylesine aşık olur ki insan, günün birinde o hayalin kendisi bile yerini tutamaz olur.
Benim de bir sürü hayalim vardı.Gerçekleşen hayallerim arasından sanırım sadece aşık olduğum adamla evlenip sağlıklı güzel çocuklarımın olması beni sonsuz derecede mutlu etti. Bu konuda ettiğim tek dua bunun daim olması, Allah'ın onları bana bağışlamasıdır.
Ama gerçekleşip de beni artık mutlu etmeyen hayallerim de oldu. Üniversiteyi bitirdiğimde hayalim en büyük şirketlerde çalışmak, yönetici filan olabilmekti. Şansıma dünya devi 3 firmada çalıştım, 4 senedir de büyük bir şirkette küçük bir departman yöneticisiyim.
İlk başlarda pek bir mutluydum, yıllarca çalışıp hayalini kurduğum şeye sahip olmuştum. Ama zamanla bu heyecanım da işin tekdüzeliğine yenildi. Artık ne yaptığım iş bana heyecan vermeye başladı ne de çalıştığım yer. Her günüm aynı konuları konuşmak, aynı insanlarla toplantı yapmak ve de sonu gelmez strese ve de uzun yola göğüs germekle geçiyor. İşin içine bir de çalıştığım yerdeki kişiler arası ilişkilerin yarattığı gereksiz gerilim de karışınca durum iyice tadından yenmez bir boyuta geliyor. Çocuklarıma gönlümce annelik yapamayışımın vurduğu darbeyi söylemiyorum bile…
Ve geçen zaman içinde aslında en başından yanlış seçim yaptığımı, aslında mühendis olmamam gerektiğini farkettim. Ben çok daha sosyal bir iş yapmalıydım. Uzun süre oyaladım kendimi, yaşım olmuş 34 dedim, bu saatten sonra ne farkeder dedim.
Ama sonra düşündüm, 7-8 sene mühendis olabilmek için çalıştım, 14 yıldır da mühendisim. Bu hayalim gerçekleşti çok şükür. O zaman şimdi yeni hedeflerin zamanı…Metin zaten bana en başından beri söyleyip duruyordu, destekliyordu.
Ortalama insan ömrünü 80 yıl kabul edersek 35 yaş hala hayatımın baharı sayılır, değil mi? O zaman vaktim var demektir sanırım. Allah ömür verirse inşallah…Ve hayat, insanın sevmediği bir işi sevmediği bir yerde çalışarak yapması için gerçekten çok kısa...
Dostlarım size bir sır vereyim ama sakın kimseye söylemeyin: Sanırım ben istifa edeceğim. Bir süreliğine, yeni hedefim için rotamı çizene kadar... Ve hedefim kesinlikle bir fabrikada 10 saat çalışmak için evden 13 saat uzak kalmak değil…Ben çocuklarıma zaman ayırabileceğim kadar bana zaman bırakan, ama yoğunluğuyla da beni doyuran bir iş istiyorum….Ha yapabilirim yapamam o ayrı..ama en azından deneyeceğim.
Bana şans dileyin, hakkımızda hayırlısı olması için siz de dua edin bizim için...
Öptüm sizi….
14 yorum:
Gülçinim sevindim biliyor musun? Uzun zamandır bu konuda dertliydin farkındayım.. Sinem'e (kaymaklı kadayıf) benim idolümsün gibisinden birşey demiştin, onu da hatırlıyorum.. ve cesursun çok.. dilerim düşlediğin işi yapar ve çok mutlu olursun:)
İnşallah en hayırlısı olur ama insan sevdiği ve istediği şeyi mutlaka yapmalı yaş kaç olursa olsun. Evet yarın ölmeyeceğimizin garantisi yok ama 80 yaşına kadar yaşamayacağımızın da garantisi yok. Bu yenilenişle çok mutlu olmanı diliyorum.
Başka bir mühendis-anne olarak seni can-ı gönülden destekliyorum. Aynı şeyleri ben de düşünüyorum. Tekrar sınava mı girsem, yeni bir bölüm mü okusam diye çok aklımdan geçti hatta bölümlerin taban puanlarını bile araştırdım internetten. Benim yeni kariyer hayallerim şimdilik rafta duruyor çünkü ben zaten tam zamanlı anneyim uzun zamandır. Ama her türlü girişiminde sonuna kadar destekçinim. Bunalıp ben ne yaptım dediğin zamanlar olursa bile -ki hiç sanmıyorum- arayıp benim kafamı şişirebilirsin bile :D
darısı başıma arkadaşım...az cesaret lazım bana sadece sanırım....hakkınıza hayırlı olur inşallah:) sevgiler
ayy inanamıyoruuumm, bir mühendis anne olarak ben de çok düşünüyorum bu konuyu, mühendis-anne olmak çok zor arkadaş ama baştan başlamak da zor geliyor bana, dualarım seninle belki idolüm olursun :)
Mümine'ciğim gerçekten uzun zamandır dertliyim bu konuda...Sinem işten syrıldığında ona " hayalimi yaşıyorsun" demiştim, doğru hatırlıyorsun, maşallah sende de ne hafıza var be şekercim :-) sonra düşündüm kendi kendime ben niye kendi hsyslimi ysşsmıyorum diye...dur bakslım bir işe kslkışacağız, Allah mahcup etmesin
Ben kızımın delisiyim: hayatım senin bloğuna yorum bırakmaya çalıştım ama olmuyor, gene bloggerda sorun mu var acaba? neyse, senin yazın da benim tam bugünüme denk düşmüş...öpüyorum kocaman
Olleyyyy Selen'ciğim...yaşasın bir destekçim daha var....tatlım sınava tekrar girme meselesini ben de düşünüyorum ama önce bir tatil....sonrası hayırlısı, kısmet...
Dilek'im sen gelmedin mi hala İstanbul'a? görüşemedik tatlım...canım, sen sakın bana uyup işini gücünü bırakma...ben zaten delirdim bari sen akıllı kal..en azından olabildiğince :-)
Selcen'im sağolasın arkadaşım...17 yaşındaki bir ergene hayatı ile ilgili kararlar verdirilmeli mi artık emin değilim...O zamanlar mühendislik iyi bir fikir gibi gelmişti ama meğer benim kumaşım farklı dokunmuş..ya da anne olunca değiştim, bilemiyorum artık...hakkımızda hayorlısı tatlım...öpüyorum kocaman
Canımcığımm ne olursa olsunnn her kararının,her şeyin en hayırlısının seni bulmasını ve hayırsızsa hıc olmamasını diliyorummm...Dediğin gibi insan sevdiği bir şeyi yapınca daha bir huzur dolu oluyor mecburiyetlikten yapmaktansa severek yapmak harika elinde de imkanlar varsaaa oooo süper olur...En kocamanından öpüyorummm canım hayırlı haberlerini okumayı diliyorummmm
OOooo ben istanbula geldim bursa'ya döndüüüümmm hatta erzurum'a bile döndüm:))işe başladım...ama bi anda olunca istanbul'a gelme olayı hiçkimseciklerle görüşemedim...bir daha ki sefere inşallah:) sevgiyle....
düşüncesi bile süperdir. ben hayalini kurma cesaretini göstermene bile imrendim.
inan yeter. gerisi gelir. bence herşey çok güzel olacak
gönlünce olsun arkadaşım.
özel sektörde mühendis olmak çok zormuş hep bunu duyuyorum oysa kamudakiler bir dönüm bostan yan gel yat osman kıvamındalar.ne yaman çelişki di mi bacım.
aklın yolu bir yürü be gülçin çok bile dayandın.inşallah çok güzel olur her şeey.
Yorum Gönder