Çalışan annenin çocuğu hasta olunca

Sevgili dostlarım,

Aslında bayram tefrikamın 4. bölümünü dün yayınlayacaktım. Sizlere söz vermiştim ama ne demişler: " Tanrı'yı güldürmek istiyorsan plan yap"

Ben de 11 yıllık bir planlamacı olarak bu sözü kendime düstur edindim :-))

Yiğit'in durumunu pek çoğunuz biliyorsunuz.  Doğumda neler yaşadığını ve sonrasında nasıl hassas bir bünyeye sahip olduğunu. Her sene ayda, çok çok 1,5 ayda bir nasıl ateşlendiğini...

Evet çalışan ve bunun için her gün ağlayıp zırlayan ama ev hanımı da olamayan bir bünyeye sahip olduğum için çocukların hastalanması halinde ekstra zorluk yaşıyoruz.

Hayır sorun olan şey şu: Çocuğu akşam sapa sağlam, lay lay lom yatırıyorsun, sabah 39 derece ateşle uyanıyor. Sırf bu yüzden aslında çocukların ikisi de okula gitmesine rağmen eve tam gün yardımcı kadın tuttuk. Çünkü sabahın 4'ünde çocuk ateşler içinde yanınca o saatte işe gidememe durumunu organize etmek pek kolay olmuyordu.

Hatta bir keresinde akşam gene Yiğit'i sapasağlam yatırdık, gecenin 3'ünde ateşten boğulmuş halde uyandı. Ertesi gün iş yerimde sunumum vardı, ertelemem veya gitmemem mümkün değildi, eşimin önemli bir toplantısı vardı, gitmemesi söz konusu bile olamazdı. Ailelerimiz zaten başka şehirlerde yaşıyorlar, ha deyince yardıma gelmeleri imkansız. E hasta çocuğu okula da gönderemeyiz.

Kaldık mı biz ortada? Eşim aldı, hasta oğlumuzu fabrikaya götürdü, toplantısı bitene kadar asistanlar oğlanı idare ettiler. Ben de okula durumu anlattım, ayrı bir karantina odası hazırladılar da öğleden sonrayı okulunda tecrit vaziyette geçirdi.

Allah'tan benim son derece anlayışlı bir müdürüm var. Bugüne kadar izin almakta hiç zorluk çekmedim. Ama izin de bir yere kadar. Tüm yıllık izinlerim bitti. Eh, yıl sonuna da birşey kalmadı diye düşünüyordum ki:

Dün sabah kalktım, giyinip iş gittim. Gittim dediysem servisle 1saat 15 dakika süren ve araban yoksa gün içerisinde evime ulaşmanın mümkün olmadığı bir yerde çalışıyorum. Neyse efendim, bir gün önce yeni aldığım kıyafetimi giydim çünkü o gün başka bir departmana atanan arkadaşımıza veda yemeğimiz vardı.

Sabah evde sigortalar attığı için elektrikler yoktu. 08:30'a eşimi aradım. Ben sabahları evden 06:30'da çıktığım için çocukları kaldırıp, kahvaltı yaptırıp, giydirip servislerine bindirme görevini 3 yıldır eşim başarıyla yürütüyor. Aradım ki elektrik problemini işe gitmeden çözsün de bakıcımız sıkıntı çekmesin.

Eşim demez mi " Gülçin, Yiğit ateşliydi, okula göndermedim. Bakıcımız geldi ama benim işe gitmem gerekiyor". Hadiii...Nasıl ateşlenir bu çocuk, sadece bu ay 3 şişe antibiyotik içti ve son dozu da daha 3 gün önce aldı.

Eve gitmem lazım. Ama o da o kadar kolay değil, yol çok uzun ve direkt vasıta yok. 2 sene önce araba bulamadığım için yanına gidememiştim. Akşama kadar iş yerimde ağlaya ağlaya gezmiştim. Kızımın çenesine 4 dikiş atılırken elini tutamamıştım.

Şansıma çalışma arkadaşlarımdan ikisi İstanbul'a toplantıya gidiyorlarmış. Beni de eve bırakıverdiler.

Ateşten dudakları bile şişmiş olan oğlumu alıp hastaneye koştum. Hikayeyi dinleyen doktorumuz bir yığın kan tahlili, idrar tahlili, boyun ultrasonu, röntgen incelemeleri verdi, geceden beri hastanedeyiz. Şu anda ateşi biraz düştü ve sakin sakin çizgi film seyrediyor da ben de biraz yazı yazabiliyorum. Bu gece de hastanede kalma ihtimalimiz mevcut.

Ben ise Pazartesi günü ne yapacağımı düşünüyorum. İzinlerim bitti, bir şekilde rapor almam lazım ama o da özel sektörde çalışan biri için çok uygun bir davranış olmuyor. Ne yapayım, çocuklarım önce gelir tabii ki....

Neyse arkadaşlar, Allah çaresiz dert göstermesin...Bir yolunu bulacağız elbet...

Sevgiler