Pazar günü babam geldi..3 aydır bunu bekliyorduk…Şubat tatilinde dedeleri gelecek diye çocuklar heyecanlı..Geldi nihayet babam…Meşhur havuçlu elma sularını, nar sularını hazırladı torunlarına...
1 Şubat'ta Metin'lerin fabrika yemeği var, eşli katılım gerektiren..Ben de herkesi bırakıp sabahtan çıktım, kendime çok güzel siyah bir elbise aldım. Teyzem hastaydı, ona uğradım. Babam çocukları Pinokyo'nun gösterisine götürecekti, onun biletlerini aldım. Eve yakın bir AVM'de Şubat tatili boyunca çocuklar için etkinlikler var, onun programına baktım, babam çocukları götürecek diye…
Tüm bunları yaparken de aklımda bloğuma atacağım İspanya postlarını toparlıyorum. Zaragoza'nın nasıl bir emekliler kenti olduğunu yazacaktım. 75-85 yaş arası insanların nasıl 18'lik gençler gibi sokaklarda grup halinde gülüşe gülüşe dolaştıklarını, o hanımların nasıl kürk mantolu, fönlü saçlı, inci kolyeli dolaştıklarını filan yazacaktım size…Barcelona'da ekipten bir arkadaşın nasıl soyulduğunu anlatacaktım.
Ben bunları kafamda kurarken akşam oldu, yattık. Sabah 5'te açtım gözümü…Yiğit gece gelmiş yanımıza, beni sıkıştıra sıkıştıra kocaman yatağın tek kişilik bir alanında 3 kişi yatar hale getirmiş bizi…Kıpırdayamıyorum..Metin grip olmuş, burnu tıkalı, uyurken garip garip sesler çıkarıyor zaten…Onu dürtükle, bunu itekle derken uykum iyice açıldı. Saat 6'da çalar saat çalmadan kalktım.
En büyük sorunum o gün işe ne giyeceğim. Siyah pantalonumun üzerine siyah kazağımı mı giysem? I-ıh…çok kapkara olurum…Kahverengi fitilli kadife pantalonumun üzerine krem rengi kazağımı mı giysem…ay bilmem ki…derken cep telefonumun saati bir daha çaldı..Onu kapatmaya çalışırken karanlıkta baktım bir numara görünüyor telefonda..biri beni arıyor…Allah allah..
Açtım, amcamın kızı…"hayırdır?" dedim…" Gülçin Ablacığım babaannemi kaybettik" dedi…Nedense pek bir soğuk kanlıyım…"Peki" dedim, bir iki bir şey daha söyledim sanırım, hatırlamıyorum, kapattım telefonu…
Babama nasıl söyleyeceğim? Bir insanı uykusundan uyandırıp da annesini kaybettiğini nasıl söylersiniz? Sadece yanına gittim, babacığım dedim, Melike aradı…Babam bana baktı, " kaybettik mi?" diye sordu…evet dedim. Üzüldü, tamam dedi…kalktı. Ben de banyoya gittim.
Banyodan çıktım, babam kapıda, elinde cep telefonu, yüzü şaşkınlık içinde…" Kızım, babaanneni mi kaybettik?" dedi..Şokta ….Meğer ben kaybettik deyince babam, halamın 1 hafta önce kalp krizi geçiren eşini kaybettiğimizi düşünmüş…Annesi hiç aklına gelmemiş. Ben banyodayken ulaşmışlar ona, öyle öğrenmiş…İkinci bir şok tabii babama…Ben ne bileyim, hiç aklıma gelmedi böyle anlaşılabileceği…Ben de şaşkınım...
Apar topar çıktık evden, siyah pantolon ve siyah kazağımı giydim….İzmir'e giden ilk uçağa atladık, amcamın diğer kızı da aynı uçaktaydı. İzmir'e vardık, bir araba kiraladık ve eve gittik…Sonrası aslında rutin işlemler…Yıkanması, cenazesi, defin işlemleri…Metanetli babam ve amcam…ağlama komasındaki halam…Haberi duyup koşan eş dost akraba…Anlatılan hatıralar, helvanın nasıl kavrulacağını tartışan hanımlar, gelenlere ikram edileceklerin organizasyonu, çalan telefonlar…Dualar…
İyi yaşayıp iyi ölen birisinin arkasından çok da ağlamamak gerektiğine inanırım. Ölümün de iyisi mi olur demeyin..olur bence…Babaannem iyi yaşadı bana göre ve de iyi öldü…tam istediği gibi...
Evlat acısı görmedi, torun acısı görmedi…Torunlarının çocuklarını sevdi…
Evlatları peşinde pervaneydi, hergün arayıp soran kadim dostları vardı
Eşinden bir fenalık görmedi…Onların ki dolu dizgin bir aşk değildi belki ama 47 yıl aynı yastığa baş koymuşlardı..dedem 1994 yılında vefat edene kadar…Dedem ona hep sahip çıkmıştı…Kadınım demişti…Saygısını sevgisini hiç esirgememişti...
İleri yaşına rağmen hükmü geçen, hatırı sayılan, sözüne değer verilen bir kadındı...
Hiçbir zaman çok zengin olmadı ama perperişan bir yokluk, yoksulluk da çekmedi…Parası vardı, kendine yetiyordu da arttırıyordu bile...
Kendimi bildim bileli hep hastaydı…hastalık hastasıydı..Bir kere bile "nasılsın?" sorusuna şöyle içten bir " iyiyim" cevabı alamamıştık. Hep hasta hissederdi kendini, iyiyim dediğinde bile ses tonunda bir kırıklık, bir " 3 günlük ömrüm var" hissi alırdınız ama hiç elden ayaktan düşmedi. Hatta belki de o yüzden dedemin ondan önce rahmetli olmasına şaşırmıştım. Babaannem hep hasta, dedem rahmetli hep zımba gibiydi...
82 yaşındaydı ama kendine bakabiliyordu, akli melekelerini de hiç kaybetmedi. Ne ele güne muhtaç oldu, ne evlatlarına çektirdi.
Pazartesi sabahı saat 5 buçukta yüksek tansiyon kaynaklı kalp krizi nedeniyle evinde yatağında ölmüş babaannem. Alt katında oturan amcamın anında koşup müdahale etmesi, sağlık görevlilerinin çabası da yetmemiş onu kurtarmaya…Son ana kadar zihni açık olan babaannemin bedeni dayanmadı daha fazla…
Şimdi böyle yaşayıp böyle ölen birinin arkasından ancak onu artık istediğimiz zaman göremeyeceğiz diye üzülünebilir bana göre…Ben sadece onun için üzülüyorum. Her telefonda bol bol yağdırdığı hayır dualarını artık duyamayacağım diye…" ben nine oldum ilkgöz ağrım, sen de nine ol inşallah" deyişini duyamacağım diye…İnşallah Allah bana da evlat acısı göstermeden böyle bir yaşam, böyle bir ölüm nasip etsin diye dua ediyorum. Allah sırayı bozmasın...Bence bu bir nimettir…
Sevgilerimle
29 yorum:
Tatlim tekrar basiniz sagolsun... topragi bol olsun...sizlere uzun uzun ömür versin hayatim
Öptüm
Sultan
Teşekkür ederim Sultan'cığım...Dostlar sağolsun...Evlatlarımız ömürlü sağlıklı olsun
Başınız sağolsun Gülçinim.. ben de dedm bu kız ses vermiyor, hayırdır diye.. Allah mekanını cennet eylsin.. babanı dinelyince pek fena oldum.. o elinde cep telefonlu hali:(
"If you want to make God laugh, tell him about your plans." Woody Allen, cok sevdigim bir soz aslinda. Tanriyi guldurmek istiyorsan ona planlarindan bahset, hayatta aslinda hicbirsey planla olmuyor. Ben seni cok iyi anliyorum. Benimde babaannem bu yil oldu. Bende de hic uzuntu olmadi. 90 yasina gelmisdi. Yasayacagi kadar yasadi. Hic kayip gormedi. Gerci o kotu bir hayat yasadi ama olsun. Kocasinida kaybetmedi. Bir insan baska ne isterki. Basiniz sagolsun.
Mümine'ciğim çok teşekkür ederim, dostlar sağolsun...aklım babamda, o İzmir'de kaldı...merak ediyorum.
Gül'üm senin de başın sağolsun, Allah bize de evlat acısı görmeden, elden ayaktan düşürmeden bir ömür nasip etsin inşallah...
Başınız saolsun, mekanı cennet olsun babaannenin .Allah kalanlara uzun ömürler versin.
Amin, ay ne yalan soyleyim ben hic etkilenmemisdim. Baba tarafi bizde olu biraz. Akrabalik yok yani, ama anne tarafi oyle degil. Anneannem ve dedemi kaybetme fikri bile beni kotu yapiyor.
Başınız sağolsun Gülçin,
Allah geride kalanlara sabır versin.Benim babannemde aynen seninki gibi.85 yaşında belki daha fazla.Hep kendi işini kendi yaptı ve ben bildim bileli babannem vardı,eğer ölürse -ki kaçışı yok çok üzüleceğim ve büyük bir boşluk açılacak kalbimde.
Ayrıca duana da içten bir aminnnnnnnn diyorum.
Canım başın sağolsun mekanı cennet olsun inşallah.Ben de aynı düşünceleri dedemi kaybettiğimde yaşamıştım anneannem hep hastaydı dediğin gibi dedemin başı bile ağrımazdı.Birden bire lenf kanseri olduğu ortaya çıkınca bir hafta içinde veda etti bizleri.Anneannem on sene daha bizlerle kaldı ve o da rahmetli oldu.Sanırım iyiyim diyen hasta olan biriyle yaşamaya çalıştığı için iyiyim demek zorunda kalıyor:( Neyse çok uzattım Allah sabır versin:(
İçimizdeki Karnaval:Amin canım, dostlar sağolsun, evlatlar ömürlü olsun
Taze anne: Gül'üm anneanne babaanne dede...insanların kalbinde hep ayrı yerleri olan insanlar...onlar gitti mi burnumuzdan bir börek kokusu gidiyor sanki...coşkulu karşılanma hissi hayal oluyor...
Yaruze: Çok teşekkür ederim, kesinlikle bir boşluk kalıyor. Anneannemi kaybedeli 20 yıl oluyor ama hala çok özlerim, babaannemi de çok özleyeceğim.
İkiz annesi: Teşekkür ederim arkadaşım..hep öyle olur zaten değil mi? Sınavlardan da ağlayarak çıkanlar sınavı geçerler...Öpüyorum kocaman
Başınız sağolsun,allah torunlarına da uzun ömür varsin
başınız sağolsun Gülçin,
Allah sıralı ve hayırlı ölüm versin gerçekten de...Biz amcamı, dedemi, babamı sırayla kaybettik, Babam gideli 2 yıl oluyor, dedem ise 3 yıl. Babannem hayatta. Onun için ne kadar zor bir durum düşünemiyorum. 80 yaşında ve 2 evladını kaybetmiş biri. Ne kadar zor...
Başınız sağ olsun, mekanı cennet olsun...
Dedemi 91 yaşında kaybettiğimde o kadar çok ağlamıştım ki "Kimin elini öpeceğim ben artık?" diye. Kaç yaşında olurlarsa olsunlar yerleri dolmuyor. Hala özlüyorum babaannemi, dedemi,anneannemi. Biz ölürken bizi almaya onlar gelir umarım; çok özledim onları...
Tum ailenizin basi sagolsun. Arkada guzel anilar birakip, evlatlariyla torunlariyla guzel gunler gorup gitmis cok sukur. Umarim hepimiz evlatlarimiz, torunlarimiz etrafimizda boyle uzun omurler yasariz. Gidince sevgileri gitmiyor ki zaten yanina ozlemi arkadas aliyor sadece. Ben de ayni senin gibi dusunuyorum soyledigin herseye katiliyorum ve babanecigine huzur diliyorum. Bir de babana bizim basiniz sagolsun dileklerimizi iletirsen cok sevinirim. Babanemi kaybettigimizde en cok babamin ve halalrimin haline uzulmustum. Cunku anne her yasta annesi insanin degil mi?
Allah rahmet etsin,kabri nurla dolsun.ne güzel yaşamış.keşke biz de öyle bir ömür sürsek.yaşı da yaşamı da güzelmiş.kalanlara sabır.
senin kazak pantolon tam uymuş.bir daha güne başlarken renkli giyin olur mu.
sevgiler...
Bir annenin paylaşımları: teşekkür ederim, dostlar sağolsun
Selcen'ciğim; Allah kimseye vermesin, evlat acısı göstermesin, yaşama sevincini kaybettirmesin
Çok Bilmiş: Ben de özlüyorum biliyor musun? Anneannemin mis gibi kokusunu, hasta haline rağmen evde her daim şık olmasını, bir eliyle aynayı zor tutarken diğer eliyle saçlarını taramasını, dedemin aynı hikayeyi sanki ilk kez anlatıyormuşçasına aynı heyecanla 900. kez anlatmasını, bütün evlatlarını evinde toplayıp kendi içmese de evlatlarının, gelinlerinin dolup taşan bir sofrada neşeli neşeli bir iki kadeh parlatmasından keyif almasını, daha şimdiden babaannemin haşhaşlı bükme böreğini, hayır dualarını, hatta sürekli hasta halinden dertlenmesini bile...
Gülçin'ciğim: çok doğru söylüyorsun, kaç yaşında olursak olalım anne her zaman anne..Evlat da her zaman evlat...Başsağlığı dileklerinizi babama ileteceğim, çok teşekkür ederim
Sevgi'ciğim: sorma tam uygun düşmüş değil mi? Ben de dua ediyorum hep, evlat acısı görmeden, elden ayaktan düşmeden, ele güne muhtaç olmadan yaşayalım diye...öpüyorum kocaman
gülüşüm dönüş yolunda afyon'da durunca otobüs bir şeyler yemek için indim. aaa... bükme var. sanki babaannenin elinden son kez yiyormuşum gibi aldım ama maalesef... nerede onunkiler, nerede bu. rahmetli bana ''elimi sana verdim ama boynuz kulağı geçti. seninkiler hepimizinkinden güzel oluyor'' demişti. siz ankara'ya gelince inşallah yapıp hepimizi toplayacağım soframda. gelenek sürsün, babaannenizin de ruhu şad olsun.
babanizin, sizin ve tum ailenizin basi saolsun canim, allah mekanini cennet eylesin.. sizlere sabirlar ..
Başınız sağolsun ve Allah rahmet eylesin..
Yazınızı okuyunca babamı hatırladımi gerçi bugünlerde daha çok hatırlıyorum ve özlüyorum onu ama yazdıklarınız da aslında ilaç gibi geldi. Evet ben 26 kasımda kaybettim babamı ve 79 yaşında tıpkı bahsettiğiniz "iyi hayatı" sürdü o da.. Torunlarınız sevdi, en büyük dileği buydu..
başınız saolsun gülçin, mekanı cennet olsun...
anneciğim çok sevinirim. ben de geçen gün bir pastanede gördüm bükmeyi ama o kadar biçimsiz görünüyorlardı ki almayayım dedim...zözledim bükmeyi bende...sen bir yapsan da hem yesek hem de babaannemi yad etsek...
Özlem anne: çok teşekkür ederim, dostlar sağolsun
Aklımdakiler: sizin de başınız sağolsun, boşlukları dolmaz ama iyi bir hayat sürmüş olmaları en büyük teselli olsa gerek
Anne kaleminden: Amin arkadaşım, dostlar sağolsun
Başınız sağolsun canım. Baban için çok üzüldüm ben:( Kendisi de torun sahibi ama annesi işte:(
gülçiiinnn
nerdesin yaaaa
ne bitmez sefermiş:)
özledim gel artıkkk
Sevgili kızım, o anları ölümsüzleştirmişsin.Teşekkür ederim. Sevilen,sayılan ve takdir edilen bir annenin ölümüne acı duymak, onu özlemek çok doğal ama senin çok güzel ve yerinde sözcüklerle anlattığın gibi aslında(bunu söylemek zor olsa da) iyi bir konum ve zamanlamayla veda etti.Allah sırayı bozdurmasın, hepimize hayırlı ömürler versin ve kimseye dayanamayacağı acı vermesin.Arkadaşlarından gelen tüm başsağlığı dilekleri için de teşekkür eder, ben de onlara güzel ve uzun ömürler dilerim.
Babacığım öpüyorum kocaman
This dеsign iѕ ѕteller! You obvіously knoω how to keep
а rеader entertained. Betωeen yοuг
wit and your vidеos, I was almost moved to
stаrt my own blog (well, almoѕt.
..НaHa!) Excellent ϳοb. І rеally
enjoyed what you had tо saу, and more thаn that,
how you presented it. Тoo cоol!
mу homepage: SEOPressor V5 review
I'm impressed, I have to admit. Seldom do I come across a blog that's both educatiνe anԁ amusing, аnd ωіthout а doubt, you have hit thе naіl on thе heаd.
The іѕsuе is sοmethіng which
not enough folκs аre speaκіng intelligentlу
about. Now i'm very happy I came across this in my hunt for something concerning this.
Here is my web page :: seopressor version5
Yorum Gönder