Tok Evin Aç Kedileri

Biz çocukken sabah kahvaltısı dediğimiz öğün bildiğimiz kahvaltı olurdu. Yumurta, süt, peynir, ekmek, zeytin, zeytinyağı gezdirilmiş domates, tereyağı, annemin misss gibi reçelleri olurdu soframızda. Haftasonları ise değişiklik olsun diye alınan ve çeşitli atraksiyonlarla pişirilen sucuk ve sosis olurdu...Biz de yerdik.

aten bir haftasonları ailece aynı sofrada kahvaltı edebiliyoruz o da burnumuzdan geliyor.
Benimkiler yemiyor. Z

Yumurta: Kızım çırpılmış seviyor. Oğlum krep olmazsa yemiyor. Fransız sosyetesine mensubuz ya, o bakımdan sanırsam

Zeytin: Çeşit çeşit alıyoruz ama oğlum tadını keşfetme zahmetine bile girmedi bunca zamandır, kızım eskiden yeşil zeytin yerdi, artık onu da kesti

Tereyağı: Bak şimdi hakkını yemeyeyim, kızım tereyağlı ekmek yiyor, oğluma ancak makarnanın içinde kaktırabiliyoruz

Peynir: Oğluma peynir yedirmenin kolay bir yolu yok maalesef. Kızım ise sadece uzun, çubuk gibi olan ve tel tel ayrılan çeçil peynirini yiyor. Güzel yurdumun 72 çeşit peynirinden sadece onu beğendirebildik hanıma…

Reçel: Kızım pek yemiyor, oğlan canı isterse içinden tanelerini topluyor

Domates: O da ne?

Sucuk: " ben sevvmeemmm"

Biz aman iki lokma yesinler diye dokuz şaklabanlık yaptıkça sıpalar iyice kendilerini as yaptılar. Kahvaltıdan anladıkları çikolatalı sütlü mısır gevrekleri ve krep…Nedir bu abi? En sonunda çocuk psikolojisini, bilinçli anne, yavrusuna saygılı ebeveyn psikozlarını filan bir kenara bırakıp eski usül alacağım ayağımın altına o olacak…Hayır ben aile içi psikolojik şiddet görüyorum yahu…Bana da yazık…

Neler yapmıyorum ki:

Tatlı anne:

" Yavrularıııımmmmm, sofra hazııırrr…bakın size neler yaptııımm, hadi sofrayaaaa"

" Ben krep yiceeemmm, üstüne de çikolata süürrr"

Özendirici anne:

" Kuzuuumm, kuşuumm, size nefis bir kahvaltı hazırladım, bunu yiyen oğlanlar acayip güçlü, kızlar muhteşem güzel olur"

" krep var mı?

İkna edici anne:

" Bak yavrum, eğer yemezsen büyüyemezsin, sağlıklı olamazsın, sonra mikroplar seni daha kolay hasta eder. Hadi yemeğini ye de sağlıklı ve güçlü ol"

" ben peynir yememmm"

Ağlak anne:

" Ben o kadar uğraşıyorum, size çeşit çeşit harika bir sofra hazırlıyorum, siz iki lokma bile yemiyorsunuz. Çok üzülüyorum, ü-hüüüü"

"………………"

Yaratıcı anne:

" haaahh. Gözlerine minicik zeytin, gagasına da minicik havuç parçası koyduk mu tamaaammm…haşlanmış yumurtadan civcivimiz hazırrr…hadi şimdi yiyelim

" ben haşlanmış yumurta sevmeemmmm"

İyi polis kötü polis:

Metin: Kahvaltısını bitirmeyen parka gidemez

Ben: aaa…babası…bitirir kahvaltılarını benim çocuklarım, değil çocuklar? Hadi bakalım hemen bitirelim de parka gidelim

Çocuklar: ben doydum, 1,2,3 daha yerim, başka yemem

Tehditkar anne:

" O tabak bitmeden sofradan kalkamazsın…ağlayacaksan da git odanda ağla"

" kusarım bak"

" kus! kusmazsan hatırım kalır"

Velhasıl kelam sevgili dostlar, bu nesil yemek yeme problemli…Eh tabii biz çocukken sokakta oynar, eve akşama açlıktan kudurmuş bir şekilde dönerdik. Gerçi ben gene de kereviz yemezdim ama olsun…

Şimdikiler ev kuşu haliyle. Hiçbirimiz güvenip de bahçeye, parka tek başlarına salamıyoruz ki…

Parkta geçirecekleri taş çatlasın 2 saat, o da bizim gözetimimizde…Hal böyle olunca yani fiziksel aktivite sınırlı olunca iştah da sınırlı oluyor tabii…

Aslında bu benim tespitim

Sizinkileri alayım….